Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Κακές Συνήθειες




Η παρακαταθήκη της Βερόνικας


Πριν από μερικά χρόνια είχα μια σχέση με μια κοπέλα την οποία εδώ θα ονομάσω Βερόνικα -μου αρέσει αυτό το όνομα για κάποιο λόγο-. Με την Βερόνικα λοιπόν γνωριστήκαμε την εποχή που εγώ τελείωνα την στρατιωτική μου θητεία και ερωτευτήκαμε σαν τρελοί. Με περίμενε έξω από τα συρματοπλέγματα να μου αγγίξει το χέρι, το έσκαγα το βράδυ για να περάσω δυο τρεις ώρες κοντά της προτού επιστρέψω για την πρωινή αναφορά. Έβαλα βύσμα για να πάρω μετάθεση κοντά στην πόλη παραβαίνοντας τις αρχές μου μονό και μόνο για να μπορώ να την βλέπω καθημερινά. Στον έρωτα και τον πόλεμο όλα επιτρέπονται. 





 "Δεν είσαι κακός Main Menu’ έλεγα στον εαυτό μου ‘είσαι απλά ειλικρινής και η ειλικρίνεια είναι η σπουδαιότερη αρετή. Άλλωστε το να κλαίει μια γυναίκα για σένα είναι φυσιολογικό. Συμβαίνει αυτό στους αληθινούς άνδρες Μ & M."


Όταν απολύθηκα ήθελα να περνώ όλο μου τον χρόνο μαζί της. Ήταν όμορφη, όπως εγώ καταλαβαίνω το όμορφη, δηλαδή μελαχρινή, αδύνατη με μεγάλο πισινό. Ήταν έξυπνη και μοιραζόταν το πάθος μου για την λογοτεχνία. Επιτέλους είχα βρει έναν άνθρωπο να μιλάω μαζί του για τις ιδιοτροπίες του Κάφκα και για τα προβληματικά έργα του Σεξπηρ κι ύστερα να ξαπλώνω γυμνός στο κρεβάτι μαζί της. Το πιο σπουδαίο όμως ήταν πως ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος με ένα πολύ συγκροτημένο σύστημα αξιών που με έκανε να νιώθω ασφάλεια και ηρεμία κοντά της. Προτού συνεχίσω την εξιδανίκευση της Βερόνικας -το συνηθίζω αυτό με τις παλιές μου σχέσεις- να πω πως αυτή την στιγμή η Βερόνικα είναι παντρεμένη και ευτυχισμένη με δυο υπέροχα παιδιά.


Υποθέτω πως ο καθένας θα αναρωτιέται, και πολύ εύλογα, για ποιον μαλακισμένο λόγο δεν έμεινα με την Βερόνικα και δεν έκανα τα πάντα για να μην την χάσω ποτέ από την ζωή μου. Οι ατάκες στους τοίχους του Φέισμπουκ, όπως άλλοτε οι κουτσομπόλες του χωριού, θα μου εξηγήσουν πως ίσως να μην ήταν γραφτό. Οι ψυχολόγοι της παρέας θα βιαστούν να σημειώσουν πως ίσως να μην ήταν το σωστό timing ή πως ίσως να μην είχα φτάσει στο επίπεδο ωριμότητας που θα ήταν απαραίτητο για να απολαύσω μια ολοκληρωμένη σχέση με μια σοβαρή κοπέλα. Από την άλλη εγώ, ύστερα μάλιστα από μια σειρά άλλων αποτυχημένων σχέσεων, έχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως το πρόβλημα βρισκόταν κάπου αλλού.

Θυμάμαι τα γεγονότα που οδήγησαν στον χωρισμό. Πρώτα από όλα την έδιωξα από το σπίτι χωρίς κάποιον προφανή λόγο. Της είπα αρκετά ψέμματα προσπαθώντας να της εξηγήσω. Επίσης αράδιασα ένα σωρό προσβολές και μικρότητες που ήξερα πως θα την πληγώσουν πάρα πολύ βαθιά χωρίς όμως ούτε μια στιγμή να κάνω πίσω. Τις τελευταίες μέρες του χωρισμού ξεπέρασα πραγματικά τον εαυτό μου. Τις μέρες εκείνες η Βερόνικα είχε αναγκαστεί να νοικιάσει ένα άθλιο δωμάτιο σε ένα υπόγειο γιατί δεν είχε πουθενά αλλού να μείνει από τότε που την έδιωξα από το σπίτι. Πήγα και την επισκέφτηκα εκεί. Ύστερα από έναν τσακωμό τον οποίο ξεκίνησα εγώ χωρίς κάποια προφανή αιτία της είπα πως ο λόγος που δεν ήθελα να είμαι μαζί της ήταν πως ήταν υπερβολικά τέλεια κι αυτό δεν ήταν φυσιολογικό. Με κοίταξε με ανοιχτό το στόμα χωρίς να μπορεί να βγάλει άκρη.

Έκλεισα την πόρτα κι έφυγα ενώ εκείνη είχε καταρρεύσει από το κλάμα κι όμως μέσα μου -μιλάω ειλικρινά- για κάποιο λόγο συνέχισα να νιώθω πως έκανα το σωστό και πως κατά βάθος ήμουν ένας καλός άνθρωπος. ‘Δεν είσαι κακός Main Menu’ έλεγα στον εαυτό μου ‘είσαι απλά ειλικρινής και η ειλικρίνεια είναι η σπουδαιότερη αρετή. Άλλωστε το να κλαίει μια γυναίκα για σένα είναι φυσιολογικό. Συμβαίνει αυτό στους αληθινούς άνδρες M & M.’ Κάπου μέσα μου όχι μόνο δεν ένιωθα άσχημα αλλά αντιθέτως ένιωθα και περήφανος.

Ήμουν 31 ετών. Το λέω αυτό σε περίπτωση που κάποιοι νομίζουν πως μιλώ για την εφηβική μου ηλικία. Έκανα κακό σε έναν άνθρωπο που αγαπούσα και σε μεγάλο βαθμό έκανα κακό στον ίδιο τον εαυτό μου. Εκείνα τα γεγονότα εντυπώθηκαν για πάντα στην μνήμη μου γεμίζοντας με με ενοχές και απογοήτευση για τον εαυτό μου. Κι όμως όσο κι αν προσπαθούσα δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί είχα συμπεριφερθεί έτσι. Γνωρίζω ανθρώπους στα σαράντα, στα πενήντα, ακόμα και στην τρίτη ηλικία που συμπεριφέρονται σαν μαλάκες, είτε στον εαυτό τους ή στους γύρω τους, κι όμως τους είναι αδύνατο να εξηγήσουν γιατί το κάνουν. Το σίγουρο είναι πως την στιγμή που το κάνουν νιώθουν πως είναι σωστό και σε ένα βαθμό τους προσφέρει ευχαρίστηση ή ακόμα τους κάνει να νιώθουν σπουδαίοι. Είναι οι γνωστές ‘κακές συνήθειες’, σχεδόν αυθόρμητες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που βλάπτουν εμάς και τους γύρω μας, συνήθειες απλές όπως το κάπνισμα, ή το αλκοόλ, ή και πιο σύνθετες όπως οι φαρμακερές κουβέντες ή ακόμα και η βία (συναισθηματική ή φυσική) προς τους ανθρώπους που αγαπάμε.



Οι Κακές Συνήθειες


Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε όσο αφορά τις κακές συνήθειες είναι ότι δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς είναι. Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε πως κακές συνήθειες είναι μόνο το κάπνισμα, η κατάχρηση ουσιών ή η καθιστική ζωή. Αν και πρόκειται προφανώς για κακές συνήθειες, με πολύ σοβαρές συνέπειες για την υγεία μας αλλά και για την γενικότερη ποιότητα της ζωής μας, αποτελούν μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του συνόλου των ‘επικίνδυνων’ ή ‘αυτοκαταστροφικών’ συμπεριφορών. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.


  • Αναβλητικότητα
  • Βίαιη κι επιθετική συμπεριφορά 
  • Βουλιμία
  • Η εξάρτηση από την μόδα και ο υπερκαταναλωτισμός.
  • Το να έρχεσαι σε σύγκρουση συνεχόμενα χωρίς όφελος ή λόγο με οποιαδήποτε μορφή εξουσίας 
  • Το να δίνεις δώρα ή να κάνεις πράξεις που ο άλλος δεν θα μπορέσει ποτέ να σου ανταποδώσει. Να αυτοθυματοποιείσαι. 
  • Ο παθολογικός τζόγος 
  • Το να πιστεύεις σε ουτοπίες παραμελώντας τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης 
  • Το να λες επανειλημμένα πράγματα που θα πληγώσουν τους γύρω σου. Να είσαι σκληρός και να μην υπολογίζεις τα συναισθήματα των άλλων.
  • Το να μην ζητάς βοήθεια ακόμα κι όταν την χρειάζεσαι. Ανόητη περηφάνια.
  • Το να εκθέτεις τον εαυτό σου σε κινδύνους χωρίς προφανή λόγο. 
  • Παθολογικός αυνανισμός. 
  • Η εξάρτηση από το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης 
  • Κατάχρηση αλκοόλ 
  • Η αδυναμία και ο φόβος να εκφράσεις τα συναισθήματα σου 
  • Το να παραμένεις σε σχέσεις ή δουλειές που δεν σου αξίζουν ή σου κάνουν κακό 
  • Η συσσώρευση παλιών και άχρηστων πραγμάτων 
  • Η αποχή από κοινωνικές συναναστροφές. 
  • Εργασιομανία 
  • Το να λες συνέχεια ψέμματα 
  • Κλεπτομανία 



"Tο πρώτο και μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε όσο αφορά τις κακές συνήθειες είναι ότι δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς είναι. Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε πως κακές συνήθειες είναι μόνο το κάπνισμα, η κατάχρηση ουσιών ή η καθιστική ζωή."


Η λίστα είναι πολύ μεγαλύτερη και δεν εξαντλείται. Όσο οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται και αλλάζουν, έτσι θα διαμορφώνονται και οι αυτοκαταστροφικές μας συμπεριφορές παίρνοντας διαφορετικές μορφές ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και τα διαθέσιμα μέσα. Ένας απλός ορισμός για την οποιαδήποτε κακή συμπεριφορά είναι ο εξής.



Οποιαδήποτε πράξη γίνεται επανειλημμένα και έχει με μαθηματική ακρίβεια αρνητικές επιπτώσεις για εμάς και αυτούς που νοιαζόμαστε.




Φυσικά τις κακές συνήθειες είναι πιο εύκολα να τις αναγνωρίζεις στους άλλους παρά στον εαυτό σου. Έχω δει ανθρώπους να ωρύονται για την εγκληματική αδιαφορία κάποιων γονιών που καπνίζουν μπροστά στα παιδιά τους και ύστερα να μιλούν για το δικό τους παιδί αποκαλώντας το άχρηστο, δειλό από κούνια και ανίκανο να καταφέρει το οτιδήποτε στην ζωή του. Ένα τσιγάρο έμοιαζε με ευλογία μπροστά σε τόσο συναισθηματικό δηλητήριο.

Για όσους έχουν υπάρξει θύματα οποιασδήποτε τέτοιας τοξικής συμπεριφοράς, είτε πρόκειται για κάπνισμα ή bullying ή οτιδήποτε άλλο, και δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί κάποιος δικός τους άνθρωπος συνέχιζε να συμπεριφέρεται έτσι χωρίς να βλέπει ότι τους πληγώνει ή ότι τους βλάπτει έχω μάλλον καλά νέα. Πρώτα από όλα δεν το έκανε επίτηδες. Δεύτερον κι ακόμα πιο σημαντικό, δεν είχε πλήρη επίγνωση ότι το κάνει. Το ξέρω πως ακούγεται σαν φτηνή δικαιολογία όμως είναι αλήθεια και αν δεν το συνειδητοποιήσουν άμεσα τότε θα χαραμίσουν μια ολόκληρη ζωή να κατηγορούν τους εαυτούς τους. Ακόμα χειρότερα θα επαναλάβουν τις ίδιες συμπεριφορές στα δικά τους αγαπημένα πρόσωπα, συντηρώντας έτσι έναν άρρωστο κύκλο που ίσως να είχε ξεκινήσει πολλές γενιές πίσω. 



Η Βασίλισσα με τα μαύρα δόντια


Η Ελισάβετ η Πρώτη, της δυναστείας των Τούντορ, γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1533 σε μια από τις πιο ταραχώδεις και ενδιαφέρουσες περιόδους της Ευρωπαϊκής ιστορίας, μια περίοδο οριστικής εξόδου από την μεσαιωνική εποχή που σηματοδοτήθηκε από την άνοδο και εξάπλωση του Προτεσταντισμού, τον θρησκευτικό φανατισμό και τον διωγμό Χριστιανών από Χριστιανούς.


Στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του πατέρα της του Ερρίκου του όγδοου ο βρετανικός θρόνος έγινε το σημείο σύγκρουσης και δολοπλοκιών της αγγλικής αριστοκρατίας και των θρησκευτικών τους σκοπιμοτήτων. Αρκετοί από αυτούς τους αριστοκράτες σάπισαν στα μπουντρούμια του πύργου του Λονδίνου και άλλοι θανατώθηκαν με βουλεύματα της μιας νύχτας.




"Το δέρμα της έπρεπε να φαντάζει λευκό και χλωμό όπως ενός νεαρού κοριτσιού. Για να το πετύχουν αυτό το επάλειφαν με ένα μείγμα από καυστικό λευκό μόλυβδο και ξύδι. Ο μόλυβδος κατέστρεφε το δέρμα της κάνοντας το να φαίνεται ακόμα πιο άσχημο ώστε οι στρώσεις με τον καιρό να γίνονται όλο και πιο παχιές και τοξικές."

Η Ελισάβετ έγινε διάδοχος του θρόνου το 1558 στην ηλικία των 25 ετών, βάζοντας οριστικό τέλος στην ‘κρίση’ εξουσίας της χώρας. Η βασιλεία της κράτησε για σαρανταπέντε ολόκληρα χρόνια, στην διάρκεια των οποίων κατάφερε να αποκρούσει την Ισπανική εισβολή, να απαλύνει τις θρησκευτικές συγκρούσεις και να φέρει τουλάχιστον για το περισσότερο διάστημα οικονομική ευημερία και πολιτική σταθερότητα. Ακόμα, στα χρόνια της ηγεμονίας της άνθισαν οι τέχνες με αποκορύφωμα το αγγλικό αναγεννησιακό θέατρο χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος του οποίου είναι ο Ουίλιαμ Σεξπηρ. (Που είσαι Βερόνικα να στα πω).

Τα πρώτα χρόνια της Βασιλείας της Ελισάβετ, οι σύμβουλοι της και το βρετανικό κοινοβούλιο θεώρησαν πρέπον και απαραίτητο να παντρευτεί. Σύμφωνα με την ιδεολογία της εποχής, οι γυναίκες ήταν πιο διψασμένες για σεξ και μια βασίλισσα χωρίς σύζυγο θα ήταν εκτεθειμένη στις ασυγκράτητες ορέξεις της. Η Ελισάβετ σε έναν εμβληματικό -και ακόμα και μέχρι τώρα- αξιοθαύμαστο λόγο της μπροστά στους κοινοβουλευτικούς άντρες υπερασπίζεται την αυτονομία της και το δικαίωμα της να μάχεται για τον λαό της χωρίς κανένα πάνω από το κεφάλι της.

Οι κοινοβουλευτικοί άντρες πείθονται κι από τότε ξεκινάει η περιβόητη αγιοποίηση της ως η Παρθένος Βασίλισσα. Η Βασίλισσα θα παρέμενε για πάντα νέα, για πάντα όμορφη και για πάντα αμόλυντη. Με κάθε κόστος. Η καημένη Ελισάβετ, παρότι απίστευτα οξυδερκής και ιδιοφυής δεν είχε φανταστεί τις προεκτάσεις που θα είχε η απόφαση της. Το κρεβάτι της, ακόμα και τα εσώρουχα της έγιναν αντικείμενα κατασκοπείας. Οι πολιτικοί της εχθροί έψαχναν την παραμικρή αφορμή για να την στείλουν στα μπουντρούμια με την κατηγορία της πορνείας ή της άνομης συνουσίας.

Με την πάροδο των ετών προκειμένου να συντηρηθεί η εικόνα της Παρθένου και πάντα νέας βασίλισσας οι ακόλουθοι της χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο ώστε να κρυφτούν οι ρυτίδες και η χαλάρωση του δέρματος. Το δέρμα της έπρεπε να φαντάζει λευκό και χλωμό όπως ενός νεαρού κοριτσιού. Για να το πετύχουν αυτό το επάλειφαν με ένα μείγμα από καυστικό λευκό μόλυβδο και ξύδι. Ο μόλυβδος κατέστρεφε το δέρμα της κάνοντας το να φαίνεται ακόμα πιο άσχημο ώστε οι στρώσεις με τον καιρό να γίνονται όλο και πιο παχιές και τοξικές.

Με τον κίνδυνο κάθε σαρκικής ηδονής να την οδηγήσει στην κρεμάλα η Βασίλισσα φαίνεται να βρήκε καταφύγιο στο εξεζητημένο φαγητό και ιδιαίτερα στα γλυκά. Η ζάχαρη, ένα ακριβό έδεσμα που μόνο οι αριστοκράτες είχαν την οικονομική δυνατότητα να απολαύσουν, γίνεται ο αγαπημένος της σύντροφος. Καταναλώνει δεκάδες παρασκευές με ζάχαρη καθημερινά με αποτέλεσμα να υποφέρει μονίμως από πονόδοντο. Σαν να μην έφτανε αυτό οι ψευτογιατροί της εποχής θεωρούν πως η ζάχαρη έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Προτείνουν να αλείφει τα δόντια της με ζαχαρόπαστα προκειμένου να απαλύνει τον πόνο. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από σάπια, μαύρα δόντια που προκαλούν εντύπωση στους ξένους επισκέπτες της αυλής. 'Τα χείλη της είναι ζαρωμένα και τα δόντια της κατάμαυρα' έγραψε ένας Γερμανός ταξιδιώτης στην Βρετανική βασιλική αυλή.

Η για πάντα νέα, για πάντα όμορφη Βασίλισσα με μια πιο προσεχτική εξέταση ήταν ένα αληθινό φρικιό.




Το Τέρας κάτω από την Μάσκα


Με κάποιο τρόπο όλοι εμείς που είμαστε δέσμιοι των κακών συνηθειών μας κουβαλάμε μέσα μας ένα τρένο από ηλίθιους συμβούλους όπως η Βασίλισσα Ελισάβετ. Είναι συμπεριφορές και μοντέλα που έχουμε αφομοιώσει στην παιδική μας ηλικία και είναι τόσο βαθιά χαραγμένες στο υποσυνείδητο μας, τόσο ενσωματωμένες στις αυθόρμητες μας αντιδράσεις ώστε είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις ξεφορτωθούμε. Παράδειγμα.


Ο παππούς μου κάπνιζε όποτε καβγάδιζε με την γιαγιά μου για να ηρεμήσει. Το κάπνισμα είναι μια πράξη ανδρισμού και αυτονομίας. Όταν καπνίζω νιώθω το ίδιο άνδρας. (κάπνισμα)



Άλλο παράδειγμα.


Η μητέρα μου έλεγε απαίσια πράγματα για τον πατέρα μου όποτε θύμωνε μαζί του. Εκείνος έκανε πως δεν καταλαβαίνει. Ύστερα την αγαπούσε πιο πολύ. Όποιον αγαπώ θα τον πληγώνω για να με αγαπάει πιο πολύ. (συναισθηματική, λεκτική βία)


Άλλο παράδειγμα.

Ο πατέρας μου μου έλεγε πως είμαι άχρηστος και πως δεν θα καταφέρω τίποτα στην ζωή μου. Εγώ πείσμωνα και προσπαθούσα πιο πολύ. Με πλήγωνε αλλά ότι έχω καταφέρει το οφείλω σε αυτόν. Θα το κάνω κι εγώ στα παιδιά μου. (αδιαφορία για τα συναισθήματα του άλλου)


Κάθε κακή συνήθεια είναι όπως εκείνος ο λευκός μόλυβδος πάνω στο δέρμα της βασίλισσας. Όπως η πάστα από ζάχαρη στα δόντια της που υποτίθεται θα απάλυνε τον πόνο. Μια ηλίθια προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με το πιο επικίνδυνο και ακατάλληλο φάρμακο. Κι όμως το κάνουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε γιατί απλά ο εγκέφαλος μας έχει προσαρμοστεί από τα πρώτα χρόνια μας να λειτουργεί και να αντιδράει έτσι.




"Ούτε στιγμή δεν μου είχε περάσει από το μυαλό πως ο μόνος λόγος που έκλαιγε, τόσο πολύ, ήταν απλά ο φόβος της για το τέρας που είχε δει από τόσο κοντά."

Ένας άλλος λόγος που νομίζω πως η περίπτωση της Βασίλισσας Ελισάβετ μπορεί να ρίξει φως στον μηχανισμό των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών είναι επειδή κάθε κακή συνήθεια κρύβει από πίσω της και μια θλιβερή διαπίστωση. Όπως η Βασίλισσα Ελισάβετ ήταν παγιδευμένη στον αυτοκρατορικό της ρόλο και δεν μπορούσε να είναι ελεύθερη, δεν μπορούσε να επιλέξει τους εραστές της και να ζήσει στιγμές ευτυχίας έτσι κι εμείς είμαστε παγιδευμένοι σε μια θλιβερή διαπίστωση για τον εαυτό μας που μας κρατάει αιχμάλωτους και μας εμποδίζει από το να ζήσουμε όπως πραγματικά θέλουμε. Παράδειγμα.

Εγώ ποτέ δεν θα κάνω κάτι σημαντικό στην ζωή μου. Είμαι ανίκανος να τα καταφέρω. Επομένως μπορώ να αφήσω εκείνο το άρθρο που ήθελα να γράψω για αργότερα και να παίξω Candy Crush ή να αυνανιστώ με κάποιο βίντεο στο Youporn. (αναβλητικότητα)


Άλλο παράδειγμα.

Ο κόσμος είναι τρελοκομείο. Ο κόσμος είναι μια μεγάλη ζούγκλα. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγω ποτέ ζωντανός. Θα πρέπει να είμαι συνέχεια σε επιφυλακή. Θα πρέπει να φυλάγομαι από όλους. (ντροπή, έλλειψη κοινωνικότητας).



Κάθε αυτοκαταστροφικός άνθρωπος κουβαλά μέσα του ένα τρομερό ενδεχόμενο που του δημιουργεί πανικό, όπως τα σκοτεινά μπουντρούμια του πύργου του Λονδίνου και η κρεμάλα για τους Άγγλους ευγενείς. Μέσα μας κρύβουμε, μια οριστική τιμωρία για τον εαυτό μας, ένα βούλευμα χωρίς λογική ... δεν θα αγαπηθείς ποτέ, δεν θα τα καταφέρεις ποτέ, δεν θα ευτυχίσεις ποτέ ... που μας οδηγεί να κάνουμε παράλογα πράγματα για να αντέξουμε στην καθημερινότητα μας.

Όμως το πιο σημαντικό και το πιο γλαφυρό σημείο της ιστορίας είναι η ίδια η εικόνα της Βασίλισσας Ελισάβετ. Η απαράμιλλη ομορφιά της και η χάρη της. Η γοητεία που είχε η ιδέα της αιώνιας εφηβείας της και αγνότητας. Κι όμως για όσους την γνώριζαν από κοντά, όπως ο Γερμανός ταξιδιώτης, δεν απείχε και πολύ από ένα αληθινό τέρας με τα μαύρα δόντια της και το σκαμμένο δέρμα...

Θυμάμαι εκείνη την μέρα που άφησα την Βερόνικα να κλαίει σε εκείνο το στενό υπόγειο. Βγήκα στον δροσερό αέρα σχεδόν αναγεννημένος, νιώθοντας ένας αληθινός άντρας.
Σκεφτόμουν πόσο σπουδαίος ήμουν που μια γυναίκα έκλαιγε για μένα επειδή την άφηνα οριστικά. Πόσο ζωντανός και δυνατός. Ούτε στιγμή δεν μου περνούσε από το μυαλό πως ο λόγος που εκείνη έκλαιγε, τόσο πολύ, δεν ήταν η μοναξιά της ή η ερωτική απογοήτευση, παρά μόνο ο καθαρός της φόβος για το απαίσιο τέρας που είχε δει από τόσο κοντά.



Για όσους ψάχνουν έναν πρακτικό οδηγό για το πως να απαλλαγούν από τις κακές τους συνήθειες μπορούν να κατεβάσουν το βιβλίο του Μαρκ Μανσον - Συνήθειες. Είναι μόνο δεκαπέντε σελίδες. Αποτρέπει την υπερανάλυση και σε βάζει σε μια πρακτική σειρά για να ανταλλάξεις τις παλιές κακές σου συνήθειες με καλύτερες καινούριες. https://markmanson.net/habits.

Για όσους ψάχνουν για κάτι πιο θεωρητικό με τις πιο σύγχρονες απόψεις της ψυχοθεραπείας προτείνω το βιβλίο του Richard O' Connor πάνω στο θέμα. Rewire your brain.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου